В продолжение темы критики, критиков и поэзии.

Потенциальный литературный критик в области поэзии пока дремлет, как богатырь перед походом и ратными делами. Это – Микола Шабович.

Он вновь порадовал меня своим новым качеством. Подарил мне свою книгу пародий, эпиграмм, посвящений. Интересно читать такие книги.

“Мікола Шабовіч добра вядомы чытачам сваёй пяшчотнай інтымнай лірыкай. Не меньш інтымны ён і ў парадыйным жанры, ў якім вельмі паспяхова працуе з пачатку новага стагоддзя, пра што яскрава сведчаць яго частыя публікацыі ў “ЛіМе”, “Вожыку”, “Полымі”, “Маладосці” і іншых выданнях. Зборнік “Хор болей не спявае, склалі самыя яркія літаратурныя пародыі Міколы Шабовіча на вершы сучасных паэтаў, а так сама эпіграмы і прысвячэнні”.

Так говорится в краткой аннотации к книге. Книга издана в начале 2008 года. Возможно, пять лет назад Миколу печатали часто в «Полымі». За 2011 год в этом журнале я не нашел ни одной публикации известного, талантливого поэта. А можно было бы в два раза сократить хоть того же Гниломёдова с его «ЦК», так четыре-пять номеров почитали бы с удовольствием Шабовича. Не знаю, какая картина в других изданиях.

 

СВАВОЛЬНЫ ЦЕНЬ

Гэта цень мой вярнуўся дамоў,

Выпіў кварту халоднай вады.

Узышоў на вяршыні дубоў,

Абтрасаючы жалуды.

Леанид Дранько-Майсюк

***

А цікава, дзе ж быў я тады,

Калі цень мой вярнуўся дамоў,

Выпіў вогненнай кварту вады

I гайсаў па вяршынях дубоў?

 

Ці ў Парыжы, ці ў Грэцыі мо,

Ці каханку якую туліў?

Як з абдымкаў рванеш ты дамоў,

Покуль смагі шчэ не наталіў?

 

Цень жа — болей свавольны, чым я.

Не, каб цixa дахаты брысці…

Нарабіў-натварыў шкадаўя.

Трэ ў міліцыю заўтра ісці.

 

ПЕСНЯ ПРА КАРОВУ

А карова вочы косіцъ,

Як прыеду,

На мяне.

***

Траву скубла карова

У цэнтры Светлогорска.

***

То зашоргаюцъ мышы,

То рох-рохне падсвінак,

То карова вунь рогам

Сверб свой чэша аб дошкі.

Анатоль Зэкаў

***

На шчодрым словасплаве

Хто не сляпы — скумекаў:

Зубра Гycoўcкi ўславіў,

Карову — Толя Зэкаў.