А ведь у меня, в числе других, имеется и сборник стихов Яны. С творчеством Ольги Злотниковой я познакомил читателей, а вот про Яну забыл. Что-то отвлекло. Печально.
Я с удовольствием размещаю здесь книги молодых авторов, даже небольшие по объему. Для них они важны. И отзывы важны. Исправляю свою оплошность и знакомлю вас с замечательными стихотворениями (да, именно поэзия есть в творчестве Яны) молодой поэтессы.
***
ЗАЛАТЫЯ КЛЮЧЫ
Зноў пабудзіў мяне ціхі бязветраны ранак…
Зноў цеплыня… Прыгажосць…
Адкажы, не маўчы!
Зачараванае, выбегла сонца на ганак
I падарыла вясне залатыя ключы:
Першы — да сіняга неба, другі —
да мелодый птушыных,
Трэці — да звону лагоднага цёплых дажджоў…
Мы, закаханыя, разам хадзілі па гэтых
сцяжынах,
Толькі калі, адкажы, мы сустрэнемся зноў?..
Сёння субота… I ціxi бязветраны ранак…
I цеплыня… Прыгажосць… Адкажы, не маучы!
Помніцца толькі, як выбегла сонца на ганак
I падарыла вясне залатыя ключы.
***
Калі сэрца — сусвет, а душа — панарама
Ілюзорнага свету тэатральных куліс,
Гэта не серыял, а жыццёвая драма —
Быццам нехта нябачны выклікае на бic.
Прагучалі фальшывыя апладысменты —
Не апошнюю ролю выконваў паэт:
Яго словы — як ружы або дыяменты…
Так, душа — панарама, а сэрца — сусвет.
***
ПЯРО I ЛІРА
Злілося з ліраю пяро
I вывела няцвёрда першы,
Адзіны ў тысячы дарог,
Радочак непаўторны верша…
Я, пачынаючы пісаць,
Тады яшчэ i не ўяўляла,
Што буду сэрцам маляваць
Карціны слова… I шукала
Свой шлях уласны па жыцці,
Сцяжынку ў свет на раздарожжы,
Якой належыць мне iсці
Туды, дзе залаціцца збожжа,
Дзе толькі сонейка ўзышло,
Дзе вечна радаснае лета
I дзе паэзіі святло
Натхняе сэрцы вечнай мэтай.
***
P.S.: Я только не могу перевести «Сувязь жыццяў». У меня получается «Связь жизней». Как-то не очень…
Впервые прочла стихи Яны Явич. Как-то не встречала раньше. Очень понравились. Как хорошо! Уверенность даже появляется в завтрашнем дне белорусской литературы. Молодёжь у нас талантливая есть. Дай Бог ей не столько шишек и терний на пути, сколько перенесли мы, наше поколение, родившихся в конце войны и в первые послевоенные годы. Ведь наши творческие годы, самые юные и самые светлые пришлись исключительно на эпоху очень даже неласковую к поэтам, и вообще — к творцам. Хотя, бывает ли к творческому человеку время ласковым — в принципе?
Добры дзень, шаноўныя сябры!
Дзякуй за цёплыя словы. Так прыемна проста БЫЦЬ ПАЧУТАЙ…
Так-так, не ПРАЧЫТАНАЙ, а менавіта ПАЧУТАЙ. Калі ты імкнешся данесці да аўдыторыі свае думкі, якія выспявалі-выспявалі недзе глыбока ўнутры цябе і з цягам часу выліліся вершам на старонкі першага ўласнага зборніка, у выніку робіш гэта і людзі чуюць і разумеюць (а галоўнае, УСПРЫМАЮЦЬ) сэнс сказанага — усё СУПЕР!!! Галоўнае — не задзіраць носік вышэй за аблокі, а то можна і згаданых Тамарай Іванаўнай шышак набіць:) Інакш кажучы, нарабіць такіх памылак, што перад той жа самай аўдыторыяй (інтэлігентнай і інтэлектуальнай!) пасля будзе ой як сорамна…
Таму не спыняюся на дасягнутым, а… працягваю пісаць. І імкнуцца — да новых вышынь!
P.S. Аляксандр, а чаму назва майго зборніка «не очень»? Калі ўспрымаць кожны верш як самастойнае жыццё, то сам зборнік па сутнасці і з’яўляецца менавіта СУВЯЗЗЮ ЖЫЦЦЯЎ. Гучыць?..
З павагай,
Яна Явіч.
Не гучыць. ))
Я же уже сказал, Яна. Если это «Связь жизней», то, согласитесь, в русском языке такого выражения нет. Во всяком случае, я не знаю, что это означает. «Жизненные связи» — это корректнее и понятнее. «Взаимосвязь жизненных интересов». Но это уже у людей. «Пересечение жизненных путей».
Можно говорить о связи жизненных циклов одного и того же индивида. Или, в контексте мифической реинкарнации — о связи жизней одного и того же индивида через события и его личностные качества.
Филологи что-то молчат.
В белорусском языке тоже не нашел такого словосочетания «сувязь жыццяў».
Да, еще обратил внимание:
«Калі ўспрымаць кожны верш як самастойнае жыццё».
Верш — не можа быць жыццём. «Жыццё верша» я разумею. Жыццё — гэта не індывід. Гэта працес, ці сукупнасць працэсаў.
Але, вы можаце ужываць і няпэўныя словазлучэнні. ))
Аляксандр, а чаму верш не ўспрымаць як адзінкавую субстанцыю?.. Але — ні ў якім разе не навязваю вам свайго меркавання)
Выраз «сувязь жыццяў» можаце і не сустрэць. Акрамя таго, што гэта назва майго зборніка))
І верш можа быць жыццём. Калі яго (верш) сапраўды ПРАЖЫВАЦЬ.
А філолагі не маўчаць. Яны разважаюць Разумею, што ад сціпласці не памру))
Тогда надо написать «Связь субстанций». ))
Жизнь — понятие многозначное. Субстанция тоже. Субстанция — это некая жизнь в числе других определений. «В теле бьется жизнь» — выражение образное.
Я понимаю, о чем вы говорите, Яна. Но, даже если представить каждое стихотворение как отдельный организм (жизнь), то и «связь организмов» некорректно. Ну можно ли сказать, «связь тракторов»? Или «связь птичек», если трактора не нравятся. ))
Я не навязываю свое мнение, Яна. Просто рассуждаю. Вы стали автором неологизма. Правда, его следует описать, что такое «связь жизней». А пока оно, это выражение, «режет слух». ((
Скромность украшает человека, но зачем скромному человеку украшение?
«Дзе толькі сонейка ўзышло,
Дзе вечна радаснае лета
I дзе паэзіі святло
Натхняе сэрцы вечнай мэтай.» — тронуло струнку лиры-сердца.