Дзіцячы час Уладзіміра Машкова, або Зноў пра нашу няпамятлівасць
Мы, беларусы, надзіва шчодрыя людзі. Тэнісістка Марыя Шарапава з гамяльчанінам бацькам, жывучы ў ЗША, праслаўляюць расійскі сцяг. Выхадцы з Беларусі займаюць віднае месца ў расійскай палітыцы. Нашы маладыя спевакі перамагаюць на расійскіх тэлеконкурсах песні. Нашы пісьменнікі шчыруюць зноў жа на рынку ўсходняй суседкі. І толькі няма прарока ў сваёй айчыне — на Беларусі. Гаворка далей пойдзе, натуральна, пра літаратуру, а дакладней, пра дзіцячую літаратуру, пра стан і перспектывы якой неаднойчы гутарылі на старонках "ЛіМа". Са шматлікіх дыскусій і артыкулаў вынікала, што ў нас дзіцячая літа…
Предлагаю новую рубрику
ПОЧЕМУ МОЛЧИТЕ, МАСТЕРА ПЕРА?.. Александр Новиков предложил новую рубрику. Я тоже предлагаю, давно свербело. «О незавидной судьбе творческих белорусских людей (особенно писателей), матчынай мовай которых является русский язык, на портале рассказывалось не единожды...» (А. Новиков). Да, что и говорить, судьба не завидная. Можно сказать, горчайшая доля. Ну, а про меня и вовсе речь заводить не хочется. Правда, о своей «горемычной судьбе» я уже рассказывал, и не единожды. Да и что тут говорить, по натуре я скептик, пессимист и, по большому счету, мне и не надо бы лезть со своими трем…
Мінскае гарадское аддзяленне Саюза пісьменнікаў Беларусі